GENOEG

Is er iets mooiers dan vakmanschap dat wordt doorgegeven van vader op zoon? Dat geldt voor schoenmakers, bakkers, schrijnwerkers, circusartiesten,…
Waarom zou het anders zijn bij politici?
Mensen houden van herkenbaarheid. Een familienaam schenkt stemmen.
In een gemediatiseerde wereld waarbij de waarheid als leugen wordt verkocht en fake news dagelijkse kost is, worstelt een minister met zijn geweten.
Zijn vader hangt als een schaduw over al zijn politieke beslissingen.
Zijn broer legt vanuit de oppositie het vuur aan zijn schenen.
Zijn vrouw is het faciliteren beu, zij kan ook wel eens wat hulp gebruiken.
Een schandaal doet alles losbarsten. Ergens is er een lek, maar wie wil hem beschadigen? Of liever: wie wil hem niet beschadigen?
Een verbaal steekspel waarbij de achterkant van de tong nooit getoond wordt.
Een dramatisch blijspel waarbij de verdrinkende personages niet meer
weten wie wie aan het redden is.

‘Genoeg is genoeg! Het volk moet geen overschot hebben. Geen overdaad. Een overschot aan geluk maakt niet gelukkiger. Een bad dat overloopt, maakt de badkamer nat.’

Meneer Genoeg.  Zo noemden ze hem in de kranten. Monsieur Assez.
Genoeg vriendjespolitiek. Genoeg zakkenvullers. Genoeg belastingen.
Genoeg vervuiling. Genoeg bedrijfswagens. Genoeg beton.
Genoeg angst. Genoeg racisme.
Maar ook: genoeg migranten. Genoeg vluchtelingen. Genoeg criminaliteit. Genoeg!
De mayonaise pakte, de slogan sloeg aan: hij haalde meer dan genoeg stemmen.
Als hij sprak, sprak het volk. Niet het linkse volk of het rechtse volk.
Nee, het ganse volk.