Onderland

Op de dag dat Robbert Rigurson gelauwerd zou worden voor zijn visionaire innovaties, stort zijn goudmijn in. Dat het goud onder de stad lag, maakt van het drama een ramp. Paraplu’s worden opengetrokken, vingers worden gewezen.

“Moet iedere stad waar een vliegtuig overvliegt worden geëvacueerd omdat vliegtuigen kunnen neerstorten?”

“Wie er verantwoordelijk is? Maakt dat nog iets uit? Gaat dat iets veranderen aan de feiten?”

Na “GENOEG” slaan Warre Borgmans, Alice Reijs, Michael Pas en Dimitri Leue weer de handen in elkaar. Deze keer versterkt door Laura François.

Ze creëren weer een situatie die je op de seconde kan volgen.

Deze keer niet in de arena van de politiek, maar in het circus van een ramp.

De tekst zit goed in elkaar, begin en einde klikken mooi samen, en er zit vaart in, die de voorstelling op gepaste tijden opknipt in aparte scènes en de spelers tussenin even “ondergronds” laat rillen. – Magali Degrande (Het Nieuwsblad)

De acteurs weten ons te intrigeren en mee te nemen in de verhalen van hun personages. Stuk voor stuk proberen ze ons van hun standpunt te overtuigen en zo zal ieder personage zijn/haar aanhang vinden en het publiek in verschillende meningen verdelen. – Goele Bormans (Frontview)

Wat moet je doen als verantwoordelijkheid dragen steeds meer dreigt af te glijden naar ‘je eruit proberen te lullen’? – Ilse Dewever (Gazet Van Antwerpen)